Blog 2 - Mijn eerste uitvaart!
In februari 2022 hoorde ik van een jonge man uit de streek die overleden was door een werkongeval. En bleek dat dit de neef was van een goeie vriend van mij.
Na even twijfelen stuurde ik hem een bericht met de vraag of die ouders er zouden voor open staan om mij de uitvaart te laten fotograferen. De dag erna kreeg ik telefoon van de mama om te polsen wat de bedoeling was, want aan fotografie hadden ze niet gedacht, maar ze kent mijn werk wel van op de sociale media.
Ik ging bij hen langs en deed mijn verhaal (zie blog 1). Ze gingen er nog even over nadenken en de volgende dag kreeg ik bericht dat ze het toch wel een goed idee vonden.
De uitvaart ging buiten plaatsvinden op de terreinen van de jeugdbeweging, er ging muziek zijn en veel volk. Maar ze moesten nog naar de begrafenisondernemer om alles te bespreken.
Een paar Scoutsvrienden gingen mee gaan omdat die alles organiseerden en ik vroeg of ik er ook bij mocht zijn. Ik volgde van op de achtergrond mee, zodat ik een heel goed beeld had van wat er ging gebeuren, wat belangrijk was, waar ik op welk moment moest zijn.
De dag van de uitvaart was ik heel zenuwachtig.
Ga ik dit wel kunnen? Gaan de emoties niet de bovenhand nemen? Wat gaan de mensen zeggen? Veel vragen waar ik nog geen antwoord op had.
Het was een heftige morgen en het was even slikken toen de urne naar voor werd gebracht door de mama. Maar vanaf dan kon ik de knop omdraaien en mij focussen op mijn fotografie.
De dienst verliep vlekkeloos en daarna gingen we met een klein gezelschap richting begraafplaats.
De ouders gingen daar niet mee naar toe en hadden dus wel graag foto’s van de asverstrooiing want de broer ging zelf de as uitstrooien. Daarna nog even terug waar iedereen ondertussen aan de broodmaaltijd begonnen was.
De mama nam me vast en zei dat ze nu al blij was dat er foto’s gingen zijn, want ze wist 30 minuten na de dienst al niet meer wat er allemaal gebeurd was.
Mijn eerste uitvaart zat er op en kort daarna ging ik terug langs bij de ouders met de foto's. Het was een emotionele rollercoaster om de beelden te zien maar ze waren zo blij met de herinneringen. Later hoorde ik dit ook nog van familie en vrienden die me kwamen zeggen hoe goed het was om daar foto's van te hebben terwijl niemand daar aan had gedacht op dat moment.
De voldoening met deze foto's is een stuk groter dan van pakweg een communieshoot of een gezinsshoot.
Het smaakt naar meer!